மயிலிட்டி கோயில் வளவு - பொன்னையா மலரவன்

நான் பிறந்தது மயிலிட்டியில் - நான்
ஏன் பிறந்தே ன் என்றறியாத வயதுமுதல்
வான் அழுதாலும் சிரித்தாலும் - என்
ஊன் மறந்து விளையாடித்திரிந்த வளவு.

---

முன்பு நான் படித்த பள்ளியின் முற்றமது - அதன்
பின்பு தான் விளையாடும் வளவு எனக்கு
வம்பு செய்து சிக்கலில் மாட்டவரும் போதெல்லாம்
தெம்பாக நான் சென்றொளித்த வீடு அது.

தேர்போன்ற 'நிழல்வாடி' குடை பிடிக்க - நன்றாக
வேர்விட்ட 'வேப்பமரம்' விசிறிவிட
ஊர் வணங்கும் 'மாதா கோயில்' மடிவிரிக்க
தேன்சுரக்கும் கிணறு ஒன்று தாகம்தீர்க்க
யார்வந்து எது சொல்லி திட்டினாலும்
பல பேரோடு நான் இருந்து மகிழ்ந்த இடம்.

உன்னைப் பிரிந்தது நான் எண்பத்து எட்டில் - உன்
நீரைப் பருகாமல், வேப்பமரவேரில் அமராமல்,
பெடியளோடு விளையாடித் திரியாமல்,
'குருசு'வின் அடியில் குசும்படிக்காமல்
முப்பத்தை ந்து வருடங்கள் முடிந்துவிட்டன.

கோயில் வளவே!
என்னுயிரின் இயங்குசக்தி முடிவதற்குள் - வந்து
உன்மடியில் அமர்ந்திருந்து கதையளக்க
தம்முயிரை ஈந்தளித்தோர் நினைவோடு - நீ
என்னையும் அரவணைக்க வேண்டும் தாயே!


பொன்னையா மலரவன்.
24/01/2023

இந்தப் பக்கம் தடவை பார்வையிடப்பட்டுள்ளது.